Koreans like it hard
Door: roeleneugenie
Blijf op de hoogte en volg Roel en Eugenie
26 Oktober 2013 | Zuid-Korea, Gyeongju
Annyeonghaseyo,
We zijn gebroken, moe, stijf als een plank. Twee weken Zuid-Koreaanse bedden hakken er behoorlijk in. Matrassen komen hier in vier varianten: hard, keihard, knoerthard en knetterhard. Het type accommodatie maakt niet uit. Of je nu in een hostel, motel of traditioneel guesthouse slaapt, op een ultradik matras van 40 centimeter of een dun matje op de vloer - ligcomfort heeft niet de hoogste prioriteit. Wat dan wel? Dat verschilt per type accommodatie. In Seoul en Sokcho sliepen we in hostels - kleine kamers, maar met ontbijt, Engels sprekende eigenaren en veel toeristische en praktische informatie.
In onze volgende twee stops (Samcheok en Andong) verbleven we voor hetzelfde geld of goedkoper in centraal gelegen motels - ruime, van alle gemakken voorziene kamers (met in Samcheok een megagrote doucheruimte), maar zonder ontbijt en niet of nauwelijks Engels sprekend personeel. Wel leverden ze naast de standaard grote tube tandpasta en enorme flacons douchefris en shampoo ook nog flesjes drinken, scheermesjes, aftershave, body lotion, ed.
In Daegu opteerden we voor een zogeheten love motel. In een dergelijk motel, die je door heel Korea kunt vinden, kun je een kamer huren voor een uur, maar ze worden ook veel gebruikt voor reguliere overnachtingen (ze kosten ook hetzelfde). Discretie is verzekerd. De hotelparkeerplaats is keurig afgeschermd en de receptie bestaat uit een miniscuul raampje zodat de gast ongezien het motel kan betreden. De kamers hebben dezelfde voorzieningen als gewone motels, maar dan met een paar extra's zoals een complementary condoom, een zakje massageolie, drie (!) dozen tissues (voorzien van telefoonnummers voor de eerste behoeften: eten of een meisje), een spiegel langs het bed, erotische wandbekleding en enkele spicy bonuskanalen op het breedbeeld plasmascherm. De badkamer was helaas redelijk standaard. Voor een kamer met hartvormige whirlpool hadden we meer moeten betalen dan we maximaal voor een kamer wilden uitgeven.
De overgang naar het 120 jaar oude traditionele guesthouse waar we nu in Gyeongju zitten was groot. Het guesthouse bestaat uit een aantal kamers met latwek deuren bekleed met rijstpapier gegroepeerd rond een binnenplaats. Van binnen ziet de kamer er vertrouwd uit, als een ruimte van een gereconstueerd Koreaans paleis: kaal. Wel hebben we een bijna kamervullend bed, al zegt dit meer over de omvang van de kamer. Het bed bestaat uit een dun matje op een ondol (verwarmde) vloer. Door het dekbed er dubbelgevouwen bovenop te leggen en onder onze eigen lakenzak en Malaysia Airlines dekentjes te slapen creëren we toch nog enig (hoe weinig ook) slaapgemak. Ook verder is het afzien; we moesten onze eigen tandpasta, douchefris en scheermesjes weer uit de rugzak opdiepen. Maar het is goedkoop en sfeervol. En de ondolvloer bleek erg praktisch om ons wasgoed te drogen nadat het nog enigszins vochtig van een wasbeurt was teruggekeerd. Elk nadeel heb z'n voordeel zullen we maar zeggen.
Maar misschien mogen we de vermoeidheid niet helemaal op het conto van de matrassen schrijven. Het reis- en sightseetempo ligt namelijk ook wel weer hoog. Het word je in Zuid-Korea ook wel erg gemakkelijk gemaakt veel in een korte tijd te zien. De afstanden zijn niet heel erg groot, intercity- en expressbussen overbruggen die afstanden snel en rijden ook nog eens heel vaak, terwijl je bij alle grote bus- en treinstations toerismeinformatiebureaus vindt waar ze voor de belangrijkste toeristische bezienswaardigheden in de regio in het Engels handzame busschema's klaar hebben liggen met busnummers, vertrektijden en kosten. We kunnen ons niet herinneren dat al eens eerder zo te hebben meegemaakt. We stonden elke keer weer razendsnel buiten met alle info die we wilden hebben. Al dat uitzoekwerk vooraf bleek volledig overbodig.
Sinds ons vorige bericht zijn we zo van Sokcho langs de oostkust via Gangneung (voornaamste sights huis van beroemde Koreaanse filosoof en zijn multigetalenteerde moeder en patriciërswoning bekend uit een historisch televisiedrama) naar Samcheok gereisd. Samcheok is de uitvalsbasis voor enkele aparte bezienswaardigheden, zoals een geologisch museum dat er uitziet als een radioactieve taart (hebben we maar overgeslagen), één van de grootste grotten van Azië (inderdaad groot meer niet heel bijzonder, vandaar dat ze de 2 kilometer lange looproute door de grotten opleukten met ledverlichting en namen als 'valley of desire', 'summit of hope' en 'bridge of love' om geologische elementen aan te duiden) en het Penis Park. Ja, je leest het goed: Penis Park, officieel Haesindang Park geheten. Er hoort een legende bij (uiteraard), maar het is toch vooral een merkwaardige verzameling van ruim vijftig fallussculpturen die vooral - zo leek het - busladingen oudere vrouwen trok (excusez de woordspeling). Zoals mannen de Playboy kopen voor de goede achtergrondartikelen, zo bezoeken zij het Penis Park om de mooie bloemen te bezichtigen. Die indruk trachten ze althans te wekken. Wij beschikken over foto's die het tegendeel bewijzen.....
Ook de passage van Samcheok naar Andong waarover we op voorhand geen info konden vinden verliep eenvoudig. Met 4,5 uur was het wel verreweg onze langste reisdag. Vanuit Andong (waar we nog een lange zoektocht naar deodorant ondernamen, Koreanen vinden zichzelf blijkbaar okselfris en dus is deo nauwelijks verkrijgbaar), bezochten we Hahoe folk village wat we tot nu toe het hoogtepunt van ons bezoek aan Zuid-Korea vinden. Het was een perfecte najaarsdag, er waren niet veel andere toeristen en het was er erg schilderachtig - niet iets nagemaakts, maar origineel en bewoond. Het lag bovendien mooi in de bocht van een rivier met aan één zijde prachtige gele rijstvelden (wat betekent dat de rijst klaar is om geoogst te worden). De dag erna was ondanks bewolkt weer andermaal een topdag met een bezoek aan de Haeinsa tempel, gelegen in door herfstkleuren getooide bergen, en onze overnachting in het love motel in Daegu :-).
De afgelopen dagen bevonden we ons in Gyeongju (spreek uit gjongdjoe, waarbij je de g uitspreekt als go in het Engels), het culturele hart van Korea. Het wordt ook wel het museum zonder muren genoemd vanwege de vele overblijfselen uit de tijd van het Shilla koninkrijk dat in de zevende eeuw zorgde dat het hele Koreaanse schiereiland één natie werd. Het meest opvallende zijn de vele graftombes van Shilla-vorsten die hier liggen begraven. Ze zien er uit als met gras begroeide borsten (of zo men wil billen) en ogen toch een beetje vreemd zo midden in de stad gelegen. Vondsten uit de grafheuvels waren te zien in het National Museum, waarvoor je bij het loket een gratis kaartje moest ophalen dat vervolgens bij de ingang keurig werd gecontroleerd (huh?). Naast nog een folk village (Yangdong), zijn er in en rond Gyeongju tal van andere overblijfselen en tempels uit de Shilla-tijd (en daarna) te vinden, zoals langs wandelroutes op de berg Namsan. Tijdens 4,5 uur hiken kwamen we maar één toilet tegen, waren er geen etensplekken en moest er flink geklommen en gedaald worden, klauterend over rotsblokken, soms met behulp van touwen. Kan er eindelijk serieus gehiked worden, zie je bijna geen Koreanen......
We hebben nu de helft van onze wereldreis erop zitten. Het aftellen is begonnen :-). Ter gelegenheid daarvan hebben we voor het eerst in bijna zeventien weken zelf echt gekookt (was wel weer eens lekker) en hebben we de foto's van de voorgaande landen nog eens bekeken. Het lijkt soms al vreselijk lang geleden. Maar damn, wat hebben we al veel moois gezien en meegemaakt. We kunnen alleen maar hopen dat het zo blijft en dat - zoals tot op heden het geval is geweest - grote tegenslagen en ziekte ons bespaard blijven (afkloppen). Nog 112 dagen te gaan.
Annyeonghi ghaseyo,
Eugénie en Roel
We zijn gebroken, moe, stijf als een plank. Twee weken Zuid-Koreaanse bedden hakken er behoorlijk in. Matrassen komen hier in vier varianten: hard, keihard, knoerthard en knetterhard. Het type accommodatie maakt niet uit. Of je nu in een hostel, motel of traditioneel guesthouse slaapt, op een ultradik matras van 40 centimeter of een dun matje op de vloer - ligcomfort heeft niet de hoogste prioriteit. Wat dan wel? Dat verschilt per type accommodatie. In Seoul en Sokcho sliepen we in hostels - kleine kamers, maar met ontbijt, Engels sprekende eigenaren en veel toeristische en praktische informatie.
In onze volgende twee stops (Samcheok en Andong) verbleven we voor hetzelfde geld of goedkoper in centraal gelegen motels - ruime, van alle gemakken voorziene kamers (met in Samcheok een megagrote doucheruimte), maar zonder ontbijt en niet of nauwelijks Engels sprekend personeel. Wel leverden ze naast de standaard grote tube tandpasta en enorme flacons douchefris en shampoo ook nog flesjes drinken, scheermesjes, aftershave, body lotion, ed.
In Daegu opteerden we voor een zogeheten love motel. In een dergelijk motel, die je door heel Korea kunt vinden, kun je een kamer huren voor een uur, maar ze worden ook veel gebruikt voor reguliere overnachtingen (ze kosten ook hetzelfde). Discretie is verzekerd. De hotelparkeerplaats is keurig afgeschermd en de receptie bestaat uit een miniscuul raampje zodat de gast ongezien het motel kan betreden. De kamers hebben dezelfde voorzieningen als gewone motels, maar dan met een paar extra's zoals een complementary condoom, een zakje massageolie, drie (!) dozen tissues (voorzien van telefoonnummers voor de eerste behoeften: eten of een meisje), een spiegel langs het bed, erotische wandbekleding en enkele spicy bonuskanalen op het breedbeeld plasmascherm. De badkamer was helaas redelijk standaard. Voor een kamer met hartvormige whirlpool hadden we meer moeten betalen dan we maximaal voor een kamer wilden uitgeven.
De overgang naar het 120 jaar oude traditionele guesthouse waar we nu in Gyeongju zitten was groot. Het guesthouse bestaat uit een aantal kamers met latwek deuren bekleed met rijstpapier gegroepeerd rond een binnenplaats. Van binnen ziet de kamer er vertrouwd uit, als een ruimte van een gereconstueerd Koreaans paleis: kaal. Wel hebben we een bijna kamervullend bed, al zegt dit meer over de omvang van de kamer. Het bed bestaat uit een dun matje op een ondol (verwarmde) vloer. Door het dekbed er dubbelgevouwen bovenop te leggen en onder onze eigen lakenzak en Malaysia Airlines dekentjes te slapen creëren we toch nog enig (hoe weinig ook) slaapgemak. Ook verder is het afzien; we moesten onze eigen tandpasta, douchefris en scheermesjes weer uit de rugzak opdiepen. Maar het is goedkoop en sfeervol. En de ondolvloer bleek erg praktisch om ons wasgoed te drogen nadat het nog enigszins vochtig van een wasbeurt was teruggekeerd. Elk nadeel heb z'n voordeel zullen we maar zeggen.
Maar misschien mogen we de vermoeidheid niet helemaal op het conto van de matrassen schrijven. Het reis- en sightseetempo ligt namelijk ook wel weer hoog. Het word je in Zuid-Korea ook wel erg gemakkelijk gemaakt veel in een korte tijd te zien. De afstanden zijn niet heel erg groot, intercity- en expressbussen overbruggen die afstanden snel en rijden ook nog eens heel vaak, terwijl je bij alle grote bus- en treinstations toerismeinformatiebureaus vindt waar ze voor de belangrijkste toeristische bezienswaardigheden in de regio in het Engels handzame busschema's klaar hebben liggen met busnummers, vertrektijden en kosten. We kunnen ons niet herinneren dat al eens eerder zo te hebben meegemaakt. We stonden elke keer weer razendsnel buiten met alle info die we wilden hebben. Al dat uitzoekwerk vooraf bleek volledig overbodig.
Sinds ons vorige bericht zijn we zo van Sokcho langs de oostkust via Gangneung (voornaamste sights huis van beroemde Koreaanse filosoof en zijn multigetalenteerde moeder en patriciërswoning bekend uit een historisch televisiedrama) naar Samcheok gereisd. Samcheok is de uitvalsbasis voor enkele aparte bezienswaardigheden, zoals een geologisch museum dat er uitziet als een radioactieve taart (hebben we maar overgeslagen), één van de grootste grotten van Azië (inderdaad groot meer niet heel bijzonder, vandaar dat ze de 2 kilometer lange looproute door de grotten opleukten met ledverlichting en namen als 'valley of desire', 'summit of hope' en 'bridge of love' om geologische elementen aan te duiden) en het Penis Park. Ja, je leest het goed: Penis Park, officieel Haesindang Park geheten. Er hoort een legende bij (uiteraard), maar het is toch vooral een merkwaardige verzameling van ruim vijftig fallussculpturen die vooral - zo leek het - busladingen oudere vrouwen trok (excusez de woordspeling). Zoals mannen de Playboy kopen voor de goede achtergrondartikelen, zo bezoeken zij het Penis Park om de mooie bloemen te bezichtigen. Die indruk trachten ze althans te wekken. Wij beschikken over foto's die het tegendeel bewijzen.....
Ook de passage van Samcheok naar Andong waarover we op voorhand geen info konden vinden verliep eenvoudig. Met 4,5 uur was het wel verreweg onze langste reisdag. Vanuit Andong (waar we nog een lange zoektocht naar deodorant ondernamen, Koreanen vinden zichzelf blijkbaar okselfris en dus is deo nauwelijks verkrijgbaar), bezochten we Hahoe folk village wat we tot nu toe het hoogtepunt van ons bezoek aan Zuid-Korea vinden. Het was een perfecte najaarsdag, er waren niet veel andere toeristen en het was er erg schilderachtig - niet iets nagemaakts, maar origineel en bewoond. Het lag bovendien mooi in de bocht van een rivier met aan één zijde prachtige gele rijstvelden (wat betekent dat de rijst klaar is om geoogst te worden). De dag erna was ondanks bewolkt weer andermaal een topdag met een bezoek aan de Haeinsa tempel, gelegen in door herfstkleuren getooide bergen, en onze overnachting in het love motel in Daegu :-).
De afgelopen dagen bevonden we ons in Gyeongju (spreek uit gjongdjoe, waarbij je de g uitspreekt als go in het Engels), het culturele hart van Korea. Het wordt ook wel het museum zonder muren genoemd vanwege de vele overblijfselen uit de tijd van het Shilla koninkrijk dat in de zevende eeuw zorgde dat het hele Koreaanse schiereiland één natie werd. Het meest opvallende zijn de vele graftombes van Shilla-vorsten die hier liggen begraven. Ze zien er uit als met gras begroeide borsten (of zo men wil billen) en ogen toch een beetje vreemd zo midden in de stad gelegen. Vondsten uit de grafheuvels waren te zien in het National Museum, waarvoor je bij het loket een gratis kaartje moest ophalen dat vervolgens bij de ingang keurig werd gecontroleerd (huh?). Naast nog een folk village (Yangdong), zijn er in en rond Gyeongju tal van andere overblijfselen en tempels uit de Shilla-tijd (en daarna) te vinden, zoals langs wandelroutes op de berg Namsan. Tijdens 4,5 uur hiken kwamen we maar één toilet tegen, waren er geen etensplekken en moest er flink geklommen en gedaald worden, klauterend over rotsblokken, soms met behulp van touwen. Kan er eindelijk serieus gehiked worden, zie je bijna geen Koreanen......
We hebben nu de helft van onze wereldreis erop zitten. Het aftellen is begonnen :-). Ter gelegenheid daarvan hebben we voor het eerst in bijna zeventien weken zelf echt gekookt (was wel weer eens lekker) en hebben we de foto's van de voorgaande landen nog eens bekeken. Het lijkt soms al vreselijk lang geleden. Maar damn, wat hebben we al veel moois gezien en meegemaakt. We kunnen alleen maar hopen dat het zo blijft en dat - zoals tot op heden het geval is geweest - grote tegenslagen en ziekte ons bespaard blijven (afkloppen). Nog 112 dagen te gaan.
Annyeonghi ghaseyo,
Eugénie en Roel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
