Feliz año 2014

Feliz nuevo año,        

Gelukkig nieuwjaar vanuit Cahuita. De lokale drugsbaron schoot afgelopen nacht in een kleine twintig minuten een godsvermogen aan (bijzonder indrukwekkend en luid) vuurwerk de lucht in om 2014 in te luiden. Voor ons markeerde het dat een half jaar reizen er officieel op zit. Al die tijd is er niets van ons gestolen en hebben we niets verloren, wat een klein wondertje is. Tot vandaag. Uit de gezamenlijke koelkast van ons hostel bleek vanochtend een twee liter fles water van ons verdwenen. Van je medereizigers moet je 't hebben.      

  In onze vorige posting beklaagden we ons nog over een gebrek aan zichtbaar wild, maar intussen hebben we toch wat meer van de lokale fauna kunnen zien, al moeten we eerlijk zeggen dat we daar toch iets meer van hadden verwacht. Misschien hadden we verkeerde (te hoge) verwachtingen, misschien zijn we wel heel slecht in dieren spotten. Waarschijnlijk beide. De meeste waarnemingen deden we mede op aanwijzingen van anderen. Maar als je dan op een moment dat je de moed al hebt opgegeven toch opeens oog in oog kwam te staan met wat wild, dan gaf dat toch ook wel weer een kick. Tijdens de nachttour die we nog in Monteverde deden waren we evenwel volledig aangewezen op een gids. We stonden er steeds versteld van hoe ze in het donker de dieren die zich veelal hoog in de bomen bevinden wisten te vinden. We zagen luiaards, wasberen, kinkaju's, coati's (beiden familie van de wasbeer), een reuzen wandelende tak, een broedende colibri, een slapende toekan en een tarantula.        

Vervolgens gingen we in 3,5 uur met een jeep-boot (over het Arenal meer)-jeep combinatie (waarbij het jeepgedeelte in beide gevallen uit een minibus bleek te bestaan) naar La Fortuna aan de voet van de Arenal vulkaan. Die vulkaan was sinds een uitbarsting in 1968 enorm actief met bijna dagelijks lava-stromen. Drie jaar geleden stopte de Arenal daar opeens mee en leek het bestaansrecht van dit toeristenoord voorbij. Nu teert het vooral op zeer dure toertjes, sportieve activiteiten en hot springs in de omgeving. Vreemd genoeg reden er geen shuttles naar de belangrijkste attracties en moest je overal met een taxi heen. Een simpele wandeling van een uurtje of twee in het nationale park kon daardoor zomaar zeventig dollar gaan kosten voor twee personen. Dat hebben we dus maar niet gedaan.        

Wij hebben ons beperkt tot een relatief "goedkope" hotspring (23 dollar pp) en hebben een uitstapje gemaakt naar het Caño Negro wildreservaat bij de grens met Nicaragua, op zo'n twee uur rijden van La Fortuna. Op weg naar het reservaat werd een stop gemaakt bij een plek waar zich tientallen leguanen in de bomen rond een restaurantje bevonden, een uit de hand gelopen initiatief om leguanen te beschermen. We hebben er een paar prachtige exemplaren gezien. In Caño Negro tuften we 2,5 uur over een rivier op zoek naar wild life. Naast veel verschillende vogels zagen we onder meer een kleine kaaiman, brul-, slinger- en kapucijnaapjes en jesus christ hagedissen (zo genoemd omdat ze over water kunnen lopen, we kregen helaas geen demonstratie). Op de terugweg stopten we nog voor een grote cobra op de weg. Voordat we goed en wel uit het busje waren werd het dier geplet onder de wielen van een langsrazende vrachtwagen. Niet alle Costaricanen hebben blijkbaar iets met dieren.      

  Met een gringobus (prijzige toeristenshuttle) bespaarden we ons andermaal een lange ov-dag door in 4,5 uur naar Cahuita te rijden, een klein, tropischwarm plaatsje aan de rand van het Cahuita National Park aan de zuidelijke Caraïbische kust. Dit vonden we persoonlijk de mooiste bestemming van Costa Rica, met een acht kilometer lange wandeling door de jungle aan de rand van het strand. Hier konden we onder meer de gele groefkopadder op onze lijst van wildspots bijschrijven. Roel kwam heel dichtbij om een mooie foto te maken om later te horen dat het één van de giftigste slangen van Costa Rica is. Gelukkig is het een nachtdier en lag het rustig te slapen.      

  Om nog wat meer dieren van echt dichtbij te kunnen bewonderen hebben we met in Puerto Viejo gehuurde fietsen het Jaguar Rescue Center bezocht. Hier worden gewonde dieren opgevangen en verzorgd tot ze weer in het wild uitgezet kunnen worden. Eindelijk konden we hier goed luiaards zien en zagen we andere dieren die symbool staan voor de kleurrijke natuur van Costa Rica maar die voor ons onzichtbaar waren gebleven, zoals toekans en de bonte boomkikker. Het centrum had ook een apenkooi met jonge, speelse aapjes waar bezoekers de kans kregen om even als speelkameraadje te fungeren voor de aapjes. Omdat ze haar bril af moest doen om de kooi in te mogen besloot Eugénie (die zonder bril weinig ziet) niet naar binnen te gaan. Zo kon ze wel mooi foto's maken van hoe Roel als klimrek werd gebruikt door een brulaapje. Cool.    

We hadden in Cahuita ook nog graag wat aan onze teint willen werken. Genoeg mogelijkheden daarvoor met woestledige zwarte stranden ten noorden van Cahuita en geelbruine junglestranden ten zuiden ervan. Helaas liet de zon vrijwel steeds verstek gaan zodra we in onze zwemkleding stonden. Vandaag, nieuwjaarsdag, was grijs met regelmatig buien. Kon Roel mooi uitzoeken welke beestjes we nu precies op de foto hadden gezet en een verhaaltje tikken. We mogen echter niet klagen. We hebben hier over het algemeen goed weer gehad, wat in deze tijd van het jaar niet vanzelfsprekend schijnt te zijn met het begin van de regentijd aan de Caraïbische zijde van het land. Morgen vertrekken we naar onze derde Midden-Amerikaanse bestemming, Panama. Kijken hoe de prijzen daar zijn. In Costa Rica waren we ruim 42 pppd kwijt, iets meer dan voorzien. Onze eerste bestemming wordt Bocas del Toro, een dikke honderd kilometer hier vandaan, eveneens aan de Caraïbische kust. Hopen dat het daar weer wat zonniger is. Nog maar 44 dagen te gaan.        

Adios, Eugénie en Roel