Veilig op weg in Jordanië

Salaam aleikum,

Jordanië? Is dat niet gevaarlijk? Het was een bijna standaard reactie die we kregen wanneer we vertelden dat we naar dit land in het Midden-Oosten zouden gaan. Helemaal verbazingwekkend is de reactie niet met de activiteiten die Isis ontplooit in buurlanden Syrië en Irak en de onrust in andere landen in de regio, zoals Egypte, Libië en Yemen (en ja, we zijn op de hoogte van de aanslag op toeristen in Tunis vorige week).

Het toerisme in Jordanië heeft er in ieder geval flink onder te leiden. We horen van hotelhouders dat ze het zwaar hebben, souvenirverkopers klagen en restaurants zijn vrijwel leeg. Gisteren in Madaba waren we de enige eters in een groot en normaal populair toeristenrestaurant, bij aankomst in Petra kregen we te horen dat in ons hotel slechts zes van de veertig bedden bezet waren. Normaal zat het in deze tijd van het jaar vol. Enkele hotels hadden zelfs tijdelijk de deuren maar gesloten; het kan economisch niet meer uit. Veel andere hotels draaien met verlies.

Toeristenspots zijn inderdaad erg rustig en dat terwijl het in Jordanië nu toeristisch hoogseizoen zou moeten zijn. Maar is Jordanië ook onveilig? Volgens ons niet. Er is redelijk veel politie op straat, er zijn wat checkpoints onderweg en bij een aantal toeristische sights lopen gewapende, maar vriendelijke, militairen rond, maar onveilig hebben we ons hier nog geen moment gevoeld. De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam - je hebt er zoals in zoveel Arabische landen snel nieuwe vrienden bij.

We rijden zonder wegenkaart rond en die blijkt hier ook niet echt nodig. Mensen willen je graag de weg wijzen. Na een 'welcome to my country/Jordan' - de politie is daarbij vaak je beste vriend - volgt een al dan niet heldere uitleg. Een rechtstreekse route is evenwel niet altijd gegarandeerd...:-).

Het grootste gevaar in Jordanië komt vooral van het verkeer. Het is een aanslag op je reflexen zullen we maar zeggen: knipperlichten zijn een rare westerse uitvinding, er wordt op de millimeter gewrongen, plotseling gestopt, in- of uitgevoegd. Verkeersregels lijken niet te bestaan. Roel geniet wel van het spelletje en beweegt inmiddels als een volleerd kamikazechauffeur druk meeclaxonnerend door het verkeer. Daarbij komen dan nog plots overstekende voetgangers, geiten en schapen, scheuren en gaten in het wegdek en verkeersdrempels, heul veul verkeersdrempels, die lang niet allemaal met een verkeersbord worden aangekondigd. Als we voor elke verkeersdrempel waarvoor we in de ankers moesten een dinar hadden gekregen dan hadden we deze trip dubbel en dwars terugverdiend.

Jordanië bevalt ons verder prima. Beter dan het wat cosmetische Dubai in ieder geval. Hier is tenminste reuring op straat. Zo is hoofdstad Amman misschien niet moeders mooiste, maar de stad leeft wel. Ook kregen we er een voorproefje van de rijke geschiedenis van het land, waar Grieken, Romeinen, de nodige bijbelse personages en verschillende Arabische en/of islamitische volken hun sporen hebben achtergelaten. De boven de stad uittorende, tweeduizend jaar oude Citadel en een goed bewaard gebleven Romeins theater vormden de highlights tijdens de eerste koude (zo'n twaalf graden Celsius, brrrr) en winderige dag (gelukkig is het inmiddels het verwachte aangename voorjaarsweer).

De start van de roadtrip de volgende dag was niet erg voorspoedig. Via Sunny Cars hadden we een auto gehuurd. Deze zou bij ons hotel in Amman worden afgeleverd zo was na overleg met de lokale verhuurpartner Europcar afgesproken. Maar op het afgesproken tijdstip: geen auto. Na een tijdje wachten maar contact gezocht met Europcar dat te kennen gaf niet aan hotelaflevering te doen, maar ons - op aandringen van de hoteleigenaar - wel wilde ophalen. Na nog geen kilometer rijden stond de ophaalservice met rokende motor langs de kant. Geen beste reclame. Na een tijdje wachten kwam een tweede mannetje dan maar met de huurauto naar ons toe. Na midden in het verkeer alle administratieve formaliteiten te hebben afgerond konden we dan - met een upgrade, dat wel - met anderhalf uur vertraging op pad.

Nadat Roel ons vakbekwaam door het hectische verkeer van Amman had gestuurd, begon onze geschiedenisrit door de tijd. Eerst reden we naar het 30 km ten noorden van Amman gelegen Jerash. Hier bevindt zich één van de best bewaard gebleven steden uit de Romeinse tijd. Het zag er inderdaad indrukwekkend uit. Verder bezochten we kastelen uit de tijd van de kruisvaarders in Ajlun (een islamitisch fort ter verdediging tegen de christenen, was zo-zo) en Kerak (één van de best bewaarde kruisvaardersforten, was interessant), zagen we eeuwenoude mozaïeken in Madaba en stonden we op Mount Nebo op de plek waar Mozes vlak voor hij stierf het beloofde land zag. Als hij iets meer naar rechts had gekeken, had hij waarschijnlijk het idee gekregen dat zijn volk er wat bekaaid afkwam. Maar dat is onze bescheiden mening en wellicht was het panorama destijds wat anders.

Jordanië ziet er trouwens groener uit dan verwacht. Met name in het noorden bloeiden ook de voorjaarsbloempjes al volop. In de Jordaanvallei vielen vooral de kassen op (niet van glas maar van plastic). Zo ver het oog reikte zag je kassen. Naar het zuiden toe, langs de zogeheten King's Highway - een eeuwenoude handelsroute tussen Azië/Arabië en de landen rond de Middellandse Zee -, werd het landschap droger met onder meer een machtig uitzicht over de Wadi Mujib. De komende dagen in Petra en Wadi Rum zal het landschap vooral bestaan uit rode zandsteen en woestijn. Daarover een volgende keer meer.

Khaetrak, Eugénie en Roel