Vamos a la playov

Dobre den,  

De afgelopen weken hebben we ons regelmatig afgevraagd wat nu de echte toeristische topbestemmingen zijn in Roemenie en Bulgarije. We vonden het overal betrekkelijk rustig. Zelfs wat in beide landen als topbestemmingen gelden trokken niet de hordes mensen die we verwachtten. We hadden vooraf de meeste accommodatie geboekt omdat we dachten dat het mogelijk lastig zou kunnen worden op de gewenste plek te overnachten. Achteraf bleek overal ruimte zat. Maar waar waren de toeristen dan, het was hier nu toch ook vakantie? Nou, we hebben ze gevonden: aan de kust van de Zwarte Zee.        

Daarvoor hoefden we niet eens naar Sunny Beach, de Bulgaarse variant van de Spaanse costa's, te gaan. Dat hadden we dan ook bewust gemeden om te kiezen voor een kleinere badplaats in het zuiden, Sozopol. Volgens de omschrijvingen een pittoresk dorpje met twee kleine maar fraaie stranden. Dat zal buiten het hoogseizoen ongetwijfeld zo zijn, maar het pittoreske werd nu grotendeels aan het oog onttrokken door souvenirshops en geparkeerde auto's en van het strand was ook niet veel te zien onder de vele honderden parasols met het daarbij behorende bakkende Bulgaars en Russisch vlees (met als garnering verschillende andere Europese vleessoorten, waaronder dus een paar dagen wat - inmiddels rood - vlees uit Groningen). We hadden hier drie dagen willen zonnen, maar omdat we voor bustickets naar Istanbul naar de nabijgelegen stad Burgas moesten (en we daar toen ook nog maar even hebben rondgekeken), werd de bruiningstijd helaas wat bekort.        

Sozopol is onze laatste bestemming in Bulgarije. Het land heeft ons minder kunnen verrassen dan Roemenie. Misschien is dat omdat we het gevoel kregen dat om Bulgarije echt te kunnen waarderen eigen transport handig is en we iets te veel werden beperkt door het reizen met het openbaar vervoer, onder andere vanwege de gebrekkige informatievoorziening op dat terrein. Dat was een groot probleem, zo beaamde ook de mevrouw van het nationaal toerismebureau om ons vervolgens de vertrektijd van een bus te geven die vervolgens weer niet klopte....... Kortom voor reizen met het openbaar vervoer is in Bulgarije veel tijd en geduld nodig. Daarover beschikken we weliswaar voldoende, maar omdat Bulgrije niet onze prioriteit heeft deze reis blijft het gevoel dat we wat missen.            

Soms was het ook gewoon pech, zoals tijdens ons bezoek aan Rila 7 Lakes. De zeven meren in het Rila gebergte oogden fotogeniek, maar wie onze reisgeschiedenis een beetje kent weet inmiddels dat bergen met fraaie vergezichten niet echt matchen met ons. Wij hadden natuurlijk weer grijs weer. En het was boven in de bergen ook nog eens flink fris. Eugenie vond het wat overdreven dat Roel naast onze jekjes ook mutsen en fleecetruitjes in de handbagage had gestopt, maar was daar later dankbaar voor. Al tijdens de twintig minuten durende rit met de skilift naar boven kwamen de mutsen tevoorschijn. Ook de fleecetruitjes bleken geen overbodige luxe bij slechts negen graden Celsius, brrrrrr. Dat was wel even schrikken als de temperaturen de rest van de tijd steeds 25-30 graden bedragen (en hier worden dan geen waarschuwingscodes afgegeven en wordt dan niet van een hittegolf gesproken zoals in Nederland, watjes....).      

  Daarna volgde wat ons betreft het hoogtepunt van Bulgarije, het Rila klooster, een fotogeniek klooster in de bergen waar we een hele middag wat hebben rondgehangen. Via het niet bijster interessante wintersportoord Bansko (leek deels een spookdorp), zijn we onder meer via een vijf uur durende rit met de laatste smalspoorlijn van Bulgarije naar Plovdiv gegaan. Deze tweede stad van Bulgarije had wel een aardig historisch centrum met wat overblijfselen uit de Romeinse tijd en mooie gekleurde huizen uit de tweede helft van de negentiende eeuw, de periode van zogenaamde Bulgaarse wedergeboorte waarin het land weer een onafhankelijk natie werd, bevrijd van de eeuwenlange Turkse overheersing. Dat we met Istanbul onze laatste bestemming van het Europese deel van onze reis naderen werd hier duidelijk met de aanwezigheid van een Ottomaanse moskee en de vele kebab-standjes.        

Over eten gesproken; we zijn toe aan wat anders. De menukaarten zijn niet erg fantasierijk. Vaak lijken ze van elkaar gekopieerd. Het hoofdthema is vlees, salade, friet, met pizza en pasta voor de eetgelegenheden die internationaal willen doen. De paar keer dat hier in Bulgarije het ontbijt bij ons hotel of pension was inbegrepen was sprake van een ware vetaanval, zoals de banitsa, een bladerdeegbroodje gevuld met geitenkaas. Die geitenkaas keert werkelijk overal in/op terug, zoals bleek tijdens onze kennismaking met 'potatoes with cheese'. Het bleek te gaan om friet met geraspte geitenkaas er overheen. Het was verrassend goed te eten en we hebben het daarna vaker als bijgerecht besteld. Een rare eetgewoonte (die we ook al in Roemenie al hadden gespot) hebben we maar niet overgenomen: mayonaise hebben ze hier niet voor bij de friet, maar om over de pizza te doen....      

  Over de hoeveelheden zul je ons niet horen klagen. In het begin werden we nog wel eens verrast door de berg voedsel die we soms voorgeschoteld kregen voor de circa tien euro die we samen kwijt zijn aan ons avondeten. We zijn toen maar overgeschakeld op het samen delen van een salade, een hoofd- en een bijgerecht. De Bulgaren zijn dat niet gewend, zo bleek eergisteravond maar weer toen Roel onze bestelling had geplaatst. De ober wendde zich vervolgens tot Eugenie met de vraag wat mevrouw had gewenst. Toen ze zei dat het eten voor ons beide was, was hij toch even in de war.        

Ook over het prijsniveau hebben we geen klachten. Vooraf waren we uitgegaan van veertig euro per persoon per dag, maar dat hebben we bij lange na niet nodig gehad, zelfs niet met onze  'dure' uitstapjes in Roemenie. We komen op ongeveer 31 euro pp per dag. Daarvoor hebben we gedaan wat we wilden doen, sliepen we in hotels en pensions met een opvallend goede prijs-kwaliteitverhouding (mede dankzij tripadivisor), gingen we elke avond uit eten en kwamen we ook verder niets tekort. We hebben ook nooit het idee gehad dat geprobeerd is om ons als 'rijke' westerse toeristen een hogere prijs te berekenen. Voorbeeld: na ons bezoek aan Rila 7 Lakes stonden we voor het dilemma hoe terug te keren naar ons pension in Sapareva Banya. Er stonden geen minibusjes of taxi's om ons terug te brengen. Wel hing er een papiertje aan een boom met een telefoonnummer voor de taxi. Zonder mobiel of kennis van de Bulgaarse taal kom je dan niet ver. Dan maar liften. Al snel stopte een onguur ogende man in zijn afgeragde Opel Astra die ons wel terug wilde rijden. Eugenie dacht: is dit wel vertrouwd. Roel dacht: illegale taxi. Eenmaal terug in Sapareva Banya gaf Roel hem - om de taalbarriere voor te zijn - twee keer het bedrag dat de minibus had gekost. Hij kreeg keurig de helft weer terug.... Morgen vertrekken we naar Istanbul. In deze toeristische trekpleister  zal het prijsniveau aanzienlijk hoger liggen. Nog 203 dagen te gaan      

  Evgenia en Ryl