2004 Sri Lanka, deel 2

Sri Lanka, deel 2 Datum: zondag 28 november 2004 13:29
Ayubowan,
Het heeft even langer geduurd dan gepland, maar dan hier weer nieuws uit Sri
Lanka. De reden voor de verlate tweede verslaglegging heeft alles te maken
met de hotels die voor ons waren geregeld tijdens de trip met
privechauffeur: over het algemeen ver verwijderd van internetfaciliteiten.
Onze chauffeur Justin hebben we inmiddels weer naar huis gestuurd. Onze zes
dagen met hem zaten er vandaag op.
Tja, wat te zeggen over Justin. We hadden gehoopt veel te weten te komen
over Sri Lanka door voor de wat duurdere reisoptie van een eigen auto met
chauffeur te kiezen, maar helaas troffen we in Justin niet die bron van
informatie waar we op hoopten. Aan de ene kant had dat alles te maken met
het gebrekkige Engels van Justin, waardoor wat hij vertelde niet altijd even
goed overkwam en wij het stellen van vragen tot een minimum gingen beperken
omdat hij op zijn beurt ons vaak maar half begreep.
Daar kwam nog bij dat we waarschijnlijk iets te eigengereid waren voor
Justin, die het verlenen van ‘good service’ – zoals hij maar bleef herhalen
- tot hoogste goed had verheven. Het feit dat wij hem op dag twee van onze
trip niet echt nodig hadden viel dan ook een beetje buiten zijn
referentiekader: waarom fietsen huren en er zelf op uit trekken als je een
auto met chauffeur ter beschikking staat? Dat viel voor onze Justin maar
moeilijk te bevatten. Misschien dat hij daarom ook maar spaarzaam was met
informatie: die rare Nederlanders deden het toch wel op hun eigen manier.
Maar verder geen kwaad woord over Justin hoor. Hij reed ons keurig naar alle
plekken waar we heen wilden, stond altijd meteen met de deur geopend als we
weer terug kwamen van het ‘sighseen’, drong zich niet op en stond klaar als
er nood aan de man was. Zoals toen onze camera het twee dagen geleden begaf.
Roel had net een prachtige foto gemaakt van twee apen (nee geen
zelfportret). De ene aap lag languit op zijn buik op een steen te relaxen
terwijl de andere hem vlooide. Beide keken mooi recht in de camera toen Roel
afdrukte. De camera zei klik en toen werd het stil. Geen doorspoelen, maar
het woord ‘help’ in de display. Dat dachten wij ook: help. Wat nu? De camera
gaf geen sjoege meer. We probeerden van alles, aan-uit, nieuw rolletje erin
(gelukkig stonden er nog maar twee foto’s op, maar de aapjes zijn weg),
nieuwe batterijen, maar niets hielp.
Justin bracht ons meteen naar een lokale fotoboer alsof het een medische
urgentie betrof, maar ook mr. Kodak wist er geen raad mee. Hij had echter
wel een alternatief: hij had nog een tweedehands camera liggen, een Minolta.
Laat dit nu bijna dezelfde camera zijn als we hadden, alleen een ouder
modelletje met een kleine beschadiging van de spiegel. Voor circa 115 euri
hebben we die toen maar gekocht. En nu maar hopen dat de foto’s ok zullen
zijn. De verdrinkingsdood van Eus d’r waterdichte (ja, ja) horloge hebben we
overigens keurig zelf opgelost. Bij een lokaal stalletje deden we onze
eerste toeristische aankoop: een nieuw waterdicht horloge. Net als zijn
Nederlandse voorganger schept de prijs ( ruim 2 euro) hoge verwachtingen.
Want we willen natuurlijk wel graag terugzien wat we tot nu toe hebben
gezien en wat we nog gaan zien. Zoals in het eerste mailtje al aangaven,
hebben we de afgelopen zes dagen de culturele driehoek gedaan. De eerste dag
zijn we met ons eigen busje (geen gewone auto dus en ook niet mer airco, ja
met de ramen open dan) van Negombo naar Anuradhapura gereden, waar we de
volgende dag op de fiets de heilige stad hebben bezocht. Tot zo’n 800 na
Christus was A. duizend jaar lang de hoofdstad van het Sighalese koninkrijk.
Van de oude stad is echter niet super veel overgebleven. Veel fundamenten en
behoorlijk wat stupa’s, maar ‘im grossen und ganzen’ (ja, er zijn veel
Duitse toeristen hier) viel het een beetje tegen. Volgens de Lonely Planet
betekent dit dat we ‘doorsnee’ toeristen zijn. Dat hebben we toch wel als
een slag in het gezicht ervaren….
Ook de dagen erna hebben we vooral veel stoepa’s, opgravingen en
Boeddhabeelden en -schilderingen gezien. Sri Lanka is dan ook voor een groot
deel ee Boeddhistisch land. In Mihintale hebben we een van de heiligste
plaatsen van het Sri Lankaanse Boeddhisme bezocht. Het Boeddhisme in Sri
Lanka zou hier ontstaan zijn. We konden 1840 treden beklimmen om de de
hieraan gewijde stoepa te bezoeken, maar dankzij Justin hoefden we slechts
de helft te doen omdat hij een sluipweg met de auto wist.
Ook Polonnaruwa stond in het teken van veel Boeddhagedoe en opgravingen.
Omdat P. de opvolger was van A. als hoofdstad van het Singhalese koninkrijk
- en dus minder oud – is hier veel meer bewaard gebleven. Dat beviel ons als
‘doorsnee’ toeristen een stuk beter dan de verbeelding die in A. gevraagd
was. Ter afwisseling van alle cultuur hebben we hier ook nog een
safaritripje in de omgeving gemaakt. Behalve veel honden, wat vogeltjes en
ander minder interessant kleinwild, konden we drie wilde olifanten spotten.
De derde olifant was bij een huis de voortuin binnengedrongen en werd op
typisch Sri Lankaanse wijze verwijderd: met veel geroep, wat vuurwerk en als
‘piece de resistance’ een shovel. Ollie liet zich echter maar moeilijk uit
het veld slaan en graasde na elke poging een paar meter verderop rustig
verder.
In Sigiriya en Dambulla ging het vervolgens weer verder met de cultuur.
Sirigiya – de ‘Leeuwenrots’ – is een van de topattracties op Sri Lanka. Op
een 200 honderd meter hoge rots die recht uit het landschap omhoog rijst
werd hier in de vijfde eeuw een fort annex paleis gebouwd. De LP waarschuwde
voor de steilte van de beklimming, maar wij vonden het wel meevallen.
Onderweg naar boven waren halverwege 1500 jaar oude muurschilderingen te
zien van enkele bevallige, half ontblote dames. Pin-ups zijn dus niet alleen
van deze tijd. Dambulla staat vooral bekend om de vijf grottempels met
daarin maar liefst 150 Boeddhabeelden. Ook de plafonds en muren van de
grotten zijn volgeschilderd met Boeddhabeelden. Dat maakte het wel heel erg
moeilijk, zo niet onmogelijk, om niet met je rug naar een Boeddha te staan,
iets wat volgens het geloof niet mag.
Na al dit Boeddhageweld zijn we wel een beetje uitgeboeddhaad. Vooral Roels
voeten zijn aan rust toe. Hij is niet gewend op blote voeten te lopen,
terwijl bij elke stoepa en bij elke tempel de schoenen uit moeten. En
aangezien keurig aangeveegde en mooi vlak betegelde vloeren ontbreken hebben
de de voeten daar flink van te ljiden. Eugenie heeft dit probleem niet
aangezien mevrouw ook thuis al veelvuldig op blote voeten rondbanjert.
Vandaag was de eerste dag van een wat langer verblijf in Kandy. Tot nu toe
was het steeds erg warm, met op zijn tijd een tropische regenbui ter
afkoeling, maar omdat we ons nu in het centrale heuvelland bevinden is het
wat aangenamer. Kandy ligt 550 meter en is naast de hoofdstad Colombo de
enige andere grote stad op Sri Lanka. Met 120.000 inwoners is het echter ook
niet meer dan een provinciestad. Vandaag zijn we wezen wandelen in de
Botanische tuinen (lekker rustig) en hebben we een bezoek gebracht aan het
olifantenweeshuis in Pinnawela. Het weeshuis werd aanvankelijk opgezet om
door hun moeder verlaten olifantjes op te vangen, maar is inmiddels
uitgegeroeid tot een van de grootste toeristische attracties op Sri Lanka.
De olifanten die er nu worden grootgebracht worden als ze volwassen zijn
ingezet als werkolifanten. Nu bestaat het werken vooral uit badderen voor de
toeristen. Volgens Eugenie een van de hoogtepunten tot nu toe tijdens deze
reis (en volgens Roel ook wel hoor).
We blijven nu drie dagen in Kandy om de eerste indrukken van de reis te
verwerken, de bezienswaardigheden van Kandy te bekijken en om te gaan
shoppen. We hebben inmiddels al treinkaartjes voor donderdag gekocht als we
dieper het heuvelland in trekken. De treinreis schijnt erg spectaculair te
zijn en we hebben geluk: we hebben de beste plaatsen in de observatiewagon
kunnen bemachtigen. Daar hebben we dan ook flink voor moeten dokken: maar
liefst 500 rupee per persoon, nog minder dan vier euro pp voor een treinreis
van vier uur! In het volgende mailtje horen jullie hoe het geweest is.
Groeten, Roel en Eugenie