Giethoorn Myanmar-style

Mingalaba, Denk je naar een warm Aziatisch land te gaan, slaap je onder drie dekens om warm te blijven en zit je 's ochtends met je donsjackje aan en de muts op aan het ontbijt. Ja, het kan ook in Myanmar berekoud zijn. In Nyaung U (Bagan) vonden we het na zonsondergang al verrassend fris worden, in Nyaungshwe (Inle Lake), dat op 900 meter hoogte ligt, daalde het kwik in de loop van de nacht zelfs tot circa vijf graden Celsius. Als je dan vaak vroeg opstaat - zeven uur of eerder is voor ons de laatste dagen normaal - dan zit je al snel onderkoeld aan je ontbijt. Gelukkig konden we gedurende de dag met volop zon en middagtemperaturen hoog in de twintig graden weer lekker opwarmen.

Ook voor de busrit van Nyaung U naar Nyaungshwe moesten we vroeg op. Het busticket beloofde ook een pickup bij het hotel, waarvoor we al om half zeven klaar moesten staan. We dachten nog wel even tijd te hebben voor het ontbijt maar we hadden pech; op het moment dat een dampend bord fried rice werd gebracht arriveerde ook ons transport. Dat bleek niet een bus maar een open pick-up truck waar we achterin op de vloer moesten zitten. Vervolgens volgde een koele, stoffige en steeds voller wordende rit van 1.15 uur langs verschillende hotels en guesthouses. Dat beloofde weinig goeds.

Groot was dan ook de verrassing toen we bij een grote, moderne airconditioned bus met veel beenruimte (lees: Roel juicht) werden afgeleverd, waardoor de rit van negen uur een eitje was. Om de tijd extra aangenaam door te komen werden er Zuid-Afrikaanse b-films uit de jaren tachtig vertoond. Je moet er van houden. Bij het hotel aangekomen stond een bordje waarop Roel Kerkhof en Eugenie Kerkhof welkom werden geheten. Voor de Franse gasten die (eveneens met reservering) tegelijk aankwamen bleek deze eer niet weggelegd. Wellicht omdat zij een standaard kamer hadden geboekt en wij een duurdere bungalow voor vijf nachten.

We dachten met een bungalow bij het enige hotel met zwembad in Nyaungshwe een rustmomentje te pakken, maar uiteraard pakte dit weer anders uit. Zo hadden we twee sportieve dagen met een dagje fietsen rond het noordelijk deel van het meer - met halverwege een oversteek met een boot - en dag met een pittige wandeling van zes uur door de heuvels. Beide bleken niet bijzonder spectaculair. Relatief veel inspanning met relatief weinig beloning. De twee andere dagen kenden met beduidend minder inspanning veel meer beloning. Het hoofddoel van de meeste bezoekers aan Inle Lake is een dagje uit met een boot voorzien van een hevig knetterende (en soms ook rokende) Chines buitenboordmotor in dit Giethoorn van Myanmar. De eerste uurtjes kwamen de extra meebrachte kledinglaagjes goed van pas, want met de vaarwind daalde de gevoelstemperatuur tot Hollandse winterwaarden.

De eerste dag in Nyaungshwe vroegen we ons nog af waar alle toeristen waren, want we vonden het maar rustig. Op het meer, dat circa 11 bij 22 kilometer meet (maar in het droge seizoen een stuk kleiner is), kon je mekaar ook nog redelijk ontlopen, maar eenmaal op weg naar de vijfdagenmarkt in Indein was het opeens alle toeristen verzamelen, met vooral weer opvallend veel Franse tourgroepen. De vijfdagenmarkt circuleert - zoals de naam al suggereert - elke vijf dagen langs verschillende dorpen rond het meer. Minderheden uit de omgeving komen er dan hun waren kopen en verkopen. Het was kleurrijker dan verwacht.

Indein is daarnaast in trek vanwege de ruim duizend, deels vervallen, stupa's op een heuvel net buiten het dorp. Mooi, maar net als in Bagan zijn ze bezig om de stupa's goedkoop te restaureren wat ten koste gaat van de sfeer. Verder hebben we de gebruikelijke sights afgetikt inclusief de geijkte, veel te dure souvenirshops. Teleurstellend was het aantal vissers dat op traditionele wijze met een korf vis vangt. Ze zijn er bijna niet meer. Misschien omdat het een weinig effectieve manier van vissen lijkt (al schijnt ook de visstand de laatste jaren flink te dalen). En dan blijkt hoe toeristisch Inle Lake inmiddels is: bij het kanaal richting Nyaungshwe bivakkeren enkele professionele modellen die voor een kleine vergoeding als traditioneel visser voor je poseren. Dat zijn ook de foto's die je in de reisgidsen ziet. Het levert wel mooie plaatjes op.

Mooie plaatjes konden we ook schieten in Kakku, een soort stupa-park met 2.478 eeuwenoude stupa's in verschillende stijlen (veelal voorzien van een parasol) die keurig in het gelid staan opgesteld. Hoewel wij het tot nu toe één van de meest bijzondere bezienswaardigheden in Myanmar vonden en het op nog geen zestig kilometer van Inle Lake ligt, wordt het maar weinig bezocht. Dat zal alles te maken hebben met het feit dat het vrijwel alleen met privévervoer te bereiken (en dus relatief prijzig) is en dat de weg er naartoe heel slecht is waardoor het drie uur rijden is om er te komen. Omdat het in het gebied van de Pa-o minderheid ligt, was een (traditioneel geklede) Pa-o gids verplicht. Wij kregen een bijzonder fotogeniek exemplaar mee die ook door andere bezoekers veel werd gefotografeerd. Wij waren daarnaast ook blij met onze studente/gids omdat we voor het eerst met iemand op pad waren die goed verstaanbaar Engels sprak.

Tot slot nog twee observaties. De eerste: inhalen in Myanmar is een riskante bezigheid. In een poging afstand te nemen van het koloniale verleden besloot de militaire overheid van Myanmar begin jaren zeventig van de vorige eeuw in al haar wijsheid om van de ene op de andere dag in plaats van Brits links, rechts te gaan rijden. Aangezien het wagenpark deels verouderd is, maar vooral omdat nieuwe auto's rechtstreeks vanuit Japan (waar ze links rijden) worden geïmporteerd, hebben de meeste auto's het stuur ook rechts zitten. Tja, hoe kijk je dan om die trage vrachtwagen heen die voor je rijdt. Ook voor buspassagiers is het opletten: zij stappen aan de wegzijde uit.

Tweede observatie: waar in vrijwel alle andere Zuidoost-Aziatische landen de avonduren een ode aan het consumentisme vormen, zijn de straten hier in Myanmar vroegtijdig verlaten. Veel winkels sluiten tussen vijf en zes uur de deuren, de meeste restaurants gaan voor negen dicht, enkele toeristische plekken daargelaten. Van enig nachtleven is zelden sprake. De straten in Nyaungshwe (waar we voor het eerst ook serieuze stroomstoringen meemaakten) waren 's avonds dan ook deels verlaten. Beetje vreemd was het wel. Dan maar vroeg naar bed, om de volgende ochtend weer vroeg op te staan...


Te ta, Eugénie en Roel