Druk doen in Dubai

Marhaba,

Pfff, we hebben Dubai mogen verlaten. Bij de emigratie kon de douanebeambte onze namen niet in de computer vinden en werden we doorverwezen naar een kantoortje voor nadere inspectie. Zal wel te maken hebben gehad met al het in- en uitreizen en de bijbehorende stempeltjes tijdens de cruise. Maar goed, uiteindelijk mochten we toch op het vliegtuig stappen naar de Jordaanse hoofdstad Amman, waar we ons nu bevinden.

Tja, Dubai, wat zullen we ervan zeggen. De verwachtingen waren hooggespannen, maar op de een of andere manier werden die niet echt ingelost. Waar dat aan lag? Misschien aan het feit dat de stad niet helemaal bij onze reisstijl past. Wie graag in een duur hotel in de watten wil worden gelegd, luxe uit eten wil gaan, dure attractieparken wil bezoeken of overpriced wil gaan shoppen zal er prima aan zijn trekken komen. Het is zien en gezien worden. Veel uiterlijk vertoon en weinig inhoud. Met een Porsche, Ferrari of dikke 4x4 onder je kont val je er niet erg op.

In de grote malls - de Dubai Mall is met 1200 winkels de grootste ter wereld - trekken een enorm aquarium, een waterval, een schaatsbaan (allen Dubai Mall) en een indoor skibaan (Mall of the Emirates) de aandacht, maar voor de rest zijn het gewoon grote, luxe winkelcentra. Iconische gebouwen als het zeven sterren hotel Burj al Arab (in de vorm van een zeil) of het Atlantis Hotel op de kop van het beroemde Palm Island (wat je alleen vanuit de lucht kunt zien, niet als je erover heen rijdt) zien er indrukwekkend uit, maar zijn niet meer dan een fotostop. Deze fotostops liggen bovendien enorm ver uit elkaar. Dubai is over een groot gebied verspreid. Naar het voorbeeld van Amerikaanse steden is de stad ingericht op autoverkeer en is de stad ruim opgebouwd. Er rijdt een metro, maar die brengt je lang niet op alle voor toeristen interessante plekken. En dan nog moet je vaak flinke stukken sjokken. Zo klokten we vanaf de halte Dubai Mall/Burj Khalifa - de populairste plek voor toeristen in Dubai - ondanks automatische loopbanden en een zeer stevig wandeltempo toch nog bijna vijftien loopminuten tot de ingang van de mall. Die moest je vervolgens nog helemaal doorsjouwen naar de Burj Khalifa.

Daarmee is ook letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van Dubai genoemd, al oogde het gebouw door zijn slanke vorm en afgezet tegen de witgrijze luchten die we in Dubai vooral hadden minder groots dan gedacht. Met 828 meter is 't het hoogste gebouw ter wereld. Zo hoog kom je tijdens een bezoek aan het observatieplatform echter niet; dat bevindt zich op de 124ste verdieping. We hadden via internet de duurdere tickets gereserveerd voor het eind van de middag zodat we zowel uitzicht bij dag als na zonsondergang zouden hebben en daarna de dansende fonteinen konden meepakken. Vooraf reserveren is sowieso aan te raden, anders wordt het toch al prijzige entreebewijs (50 euro) 2,5 keer zo duur.

Het uitzicht van bovenaf bevestigde wat we op de grond al merkten: Dubai is een stad in opbouw en nog één grote bouwput. Bouwkranen vormen een belangrijk onderdeel van de skyline. Waar je ook kwam, overal werd gebouwd. Niet altijd een even relaxte omgeving om vakantie te vieren volgens ons. Van hoog in de lucht zag je ook goed dat Dubai tegelijk maar een smalle strook land bezet, met aan de ene kant de zee en aan de andere kant een grote zandbak. De woestijn is nooit ver weg.

Wat viel ons verder op? In Dubai staat de term heritage gelijk aan nieuw nagebouwd - beetje nep en sfeerloos. Van het oude Dubai vind je eigenlijk maar weinig terug. Het meest authentiek zijn de schepen in Dubai Creek en de kleding van de locals: de mannen gaan nog veel gekleed in witte dishdasha's, voor vrouwen is full body zwart de dresscode. Gezichtsbedekking is eerder regel dan uitzondering. De Emiratis zijn trouwens een minderheid in eigen land, de meeste gezichten op straat komen uit een ander land.

We hebben ons tot slot ook nog gewaagd aan een popuair weekenduitje voor inwoners van Dubai: met een 4x4 crossen door de woestijn (beetje kort, maar wel spectaculair) en daarna een barbecuemaaltijd nuttigen (in ons geval met nog wat lokale dans ter omlijsting). We hadden via de reisverzekering de aanbetaling van onze oorspronkelijk geplande trainings/zonkamp op Lanzarote teruggekregen. Dat moest natuurlijk gevierd worden.

Samengevat: het was interessant (en we hebben er ook wel van genoten hoor), maar Dubai zal niet in onze steden top-50 terecht komen. Misschien over twintig jaar als de stad meer 'af' is (en wij - misschien - een aan onze leeftijd aangepaste reissijl hebben ontwikkeld.....). Onze cruise-ervaringen houden jullie nog even van ons te goed. De tijd ontbrak tot nu toe om die op te tikken. Gisteravond waren we ook weer laat 'thuis' en moesten we na 4,5 slaap alweer vroeg op om op tijd op het vliegveld te zijn. Vermoeiend dat reizen.....

Ma' salama, Eugénie en Roel