Rare jongens die Japanners

Konnichiwa,

Even een berichtje tussendoor. In de Shinkansen tussen Kumamoto (op Kyushu) en Osaka (met 740 km de trip waarmee we onze Japan Rail Pass eruit haalden) hadden we bijna 3,5 uur tijd tot onze beschikking, waardoor er wat ruimte was om over onze trip tot nu toe te filosoferen. De afgelopen weken zijn er verschillende dingen geweest waarover wij ons verwonderd/verbaasd hebben. Vele daarvan zijn al in eerdere postings voorbij gekomen. Hieronder (in willekeurige volgorde) nog een aantal (soms futiele) dingen die ons zijn opgevallen.

- Als toerist in Japan loop je binnen de kortste keren met een stapel stadsplattegronden, folders van bezienswaardigheden en ov-info rond. Goed bedoeld allemaal, maar kan al die info niet in één overzichtelijk boekwerkje?
- Bijna iedere Japanner heeft wel een tas bij zich, want je hebt immers altijd je mobieltje bij je en een doekje om je hoofd mee af te deppen of je handen aan af te vegen.
- De tassen die de mannen bij zich hebben zijn soms erg verwijfd (maar dat hebben ze zelf niet door).
- De mobielhangers zijn soms groter dan het mobieltje zelf.
- Het ontbreken van internetcafés, misschien omdat iedereen internet op z’n mobieltje heeft?
- Dat de internetverbindingen die hotels hun gasten aanbieden ‘ouderwets’ via LAN-kabeltjes gaan en nooit via wifi. Raar in een hightech land als Japan.
- Bij tienermeiden bedekken de lange sokken vaak meer been dan het korte rokje of broekje.
- Japanners hebben blijkbaar een zwakke blaas, want waarom zijn er anders zoveel openbare toiletten? (hadden we al vermeld dat ze altijd gratis zijn?)
- De Japanse grootmacht op het gebied van sanitair luistert naar de naam Toto.
- Toiletpapier is overal erg dun, maar scheurt niet tijdens gebruik!
- Je komt op straat en in gebouwen zelden een afvalbak tegen en toch zijn de straten heel schoon, geen propje kom je tegen. Je wordt geacht je afval mee naar huis te nemen. Naar verloop van tijd weet je waar je de spaarzame afvalbakken kunt vinden, maar zeker in het begin voelden we ons – een hele dag al ons afval meezeulend – soms net een medewerker van de gemeentereinigingsdienst.
- Pet-flessen en blikjes kun je daarentegen wel redelijk makkelijk kwijt in de speciaal daarvoor bestemde afvalbakken bij de vele drankautomaten die je hier op vrijwel elke straathoek (en daartussen) aantreft.
- Roken op straat is verboden behalve op rookplekken. In veel restaurants is het daarentegen weer wel toegestaan.
- Je ziet niet of nauwelijks politie op straat. We hebben de indruk dat dat ook niet nodig is.
- Japanners wachten bij voetgangerslichten over het algemeen keurig tot het licht op groen springt, ook als er in de verre verte geen verkeer in de buurt is (wij steken dan gewoon over, politie zie je hier toch nauwelijks op straat…..!)
- Fietsers mogen zelf kiezen of ze op de weg of op de stoep fietsen. Veilig vinden we anders.
- Het verkeer rijdt in Japan links en dus loop je meestal ook links en sta je links op roltrappen (snelverkeer passeert rechts), maar niet als je in de vrije natuur bent of bij bezienswaardigheden, dan loop je ineens rechts.
- Bij werkzaamheden aan weg, trottoir of gebouw staan vaak twee extra mannetjes wiens enige taak het lijkt te zijn om druk buigend passanten te wijzen op de werkzaamheden (alsof de gekleurde hekken en waarschuwingsborden dat al niet voldoende duidelijk maken).
- Het betalingsverkeer geschiedt grotendeels cash - geen pinpassen en zelden creditcards.
- Japanners in het buitenland op vakantie lijken altijd haast te hebben (ze beleven hun vakantie door de camera). Op reis in eigen land is enige spoed hen echter vreemd, dan blijkt het zelfs een redelijk traag volkje.
- Jongeren lijken veel tijd buitenshuis door te brengen, je ziet ze veel rondhangen in shopping malls en/of restaurants. Gebrek aan privacy thuis?
- Opvallend veel meiden hebben x-benen of lopen met het voeten naar binnen gedraaid (genetisch bepaald?), maar lopen desondanks op (ongelooflijk) hoge hakken. Soms is het een wonder dat ze überhaupt overeind blijven met die zwikkende enkels. Wie stylish wil zijn moet daar blijkbaar wat voor over hebben.
- Hoge hakken (liefst in combinatie met enorm dikke plateauzolen), laarzen en uggs-achtige voetenwerk lijken toch al de voorkeur te hebben van de modieuze Japanse meid.
- De beide zijden van kussens in hotels hebben vaak twee verschillende vullingen. De ene kant is normaal gevuld, de andere zijde bevat kaf van graankorrels (zou ergonomisch moeten zijn). Eugénie prefereert gewoon, Roel gebruikt regelmatig de korreltjeszijde.
- Japanners zijn grootverbruikers van mayonaise, ze kwakken het werkelijk overal op, maar als je bij McDonald’s om mayo vraagt dan krijg je nul op rekest: hebben ze niet.
- Eerste indruk van Osaka: veel van het bovenstaande gaat hier niet op. Er wordt gerookt op straat, we spotten er ook wat vuil en op de roltrap sta je rechts (om snelverkeer links te laten passeren).

Sayonara,
Eugénie en Roel

PS Vanmorgen hadden we vanuit Aso-san nog een tussenstop in Kumamoto belegd. We zijn blij dat we dat gedaan hebben: prachtig kasteel tegen een strakblauwe lucht zoals je dat van de prentbriefkaarten kent en een samoerai-villa (één van de mooiste huizen die we in Japan bezocht hebben) zorgden voor een mooie afsluiter van Kyushu. We hadden er drie uur voor uitgetrokken maar hadden uiteindelijk een uur meer nodig. Vervolgens moesten we ons nog haasten om een Shinkansen zonderoverstap naar Osaka te halen. Ging net: meteen aan de beurt voor de plaatsreservering, supermarktje in om een bentobox (Roel) en sandwiches (Eugénie, die in de haast ook een tonijnsandwich mee griste) voor de lunch te scoren en half sprintend langs de verbouwereerde toegangscontroleurs.